In de stilte van mijn kamer, omgeven door de geur van verse pagina’s en de zachte gloed van een lamp, verlies ik mezelf in de wereld van een boek genaamd “De Dienstmaagd”, geschreven door de befaamde auteur Chantal De Mol. Slechts drie dagen heeft het boek me in zijn greep gehouden, maar in die korte tijd heeft het mijn ziel geraakt op een manier die ik niet had verwacht. Elk woord, elke zin lijkt een echo van mijn eigen leven te zijn, als een spiegel die mijn diepste verlangens en pijn weerspiegelt.
Terwijl ik de laatste bladzijden omsla, voel ik een brok in mijn keel en een tinteling in mijn hart. Het verhaal van de liefdevolle vrouw in het boek lijkt zo opvallend op het mijne, en toch is er een verschil dat me doet stilstaan: de vrouw in het boek leeft haar droomleven al, terwijl ik nog zoekende ben naar de weg naar de mijne.
Mijn gedachten dwalen terug naar een ontmoeting lang geleden met een bijzondere man genaamd Egon Massink, destijds geprezen als de beste paranormale therapeut. Zijn woorden blijven hangen in mijn geest als een raadsel dat langzaam ontrafeld wordt. Hij vertelde me ooit dat ik met groepen zou gaan werken, en nu, naarmate de tijd verstrijkt, begin ik eindelijk te begrijpen wat hij bedoelde.
Mijn droom is helder als de sterren aan de nachtelijke hemel: ik verlang ernaar prachtige retraites te organiseren, waar mensen kunnen komen om te genezen en te groeien, en vrouwencirkels te creëren waar vrouwen elkaar kunnen ondersteunen en inspireren op hun reis naar heelheid.
Maar het pad naar mijn droom is geen rechte lijn geweest. Pijnlijke ervaringen hebben me op de knieën gedwongen, en het heeft allemaal langer geduurd dan ik had verwacht. Maar ergens, diep van binnen, voel ik een stille geruststelling dat de hogere intelligentie van het universum me precies brengt wat ik op dit moment nodig heb.
Het is een periode van rustig aan doen, van voelen en helen. Een tijd waarin ik mag leren geduldig te zijn en te vertrouwen op het stromen van het leven. Want ik weet dat alleen door mijn eigen wonden te helen, ik anderen kan helpen om op een diep niveau te helen.
En zo blijf ik geduldig wachten, wetende dat mijn droom zich op het juiste moment zal ontvouwen. En terwijl ik wacht, omarm ik de schoonheid van het proces, wetende dat elk moment van rust en reflectie me dichter brengt bij het vervullen van mijn missie: anderen helpen helen op een diep niveau, en liefde en licht brengen daar waar het het meest nodig is.
